Kalend met Kuifje
Op het Westergasterrein draait een voorstelling met lichtbeelden over Kuifje. In een voormalige machinehal wordt op alle muren en vlakken een Son et Lumière geprojecteerd. Alles is groter dan groots, overal beweegt iets overweldigends.
Wim Noordhoek schreef ooit: “Er is geen eind aan Kuifje”. Er zullen altijd manieren bedacht worden om deze stripfiguur in vernieuwde vorm op te roepen. Zullen jongere generaties er ook gevoelig voor zijn? Zal Kuifje dan niet wat te braaf overkomen? Is zijn partner kapitein Haddock dan nog aards genoeg? Aan de superieure tekenstijl van studio Hergé zal het niet liggen. Realistisch, tijdloos en humaan, ieder kan zich hier in terugvinden. Bij deze projectie zag ik oudere kenners staan en zitten, maar ook peuters in het halfduister op de voortdurend veranderende lichteffecten en de soundtrack dansen. Voor jonge gezinnen een ideaal uitstapje op de zondagmiddag.
De makers laten ook muziek van Creedence Clearwater of Jefferson Airplane horen. Alsof Kuifje al die muzikale periodes ook heeft meegemaakt. ‘White Rabbit’ staat voor het hippietijdperk, dat ik nooit eerder met Kuifje in verband had gebracht. Kuifje was altijd tijdloos. Maar er moet schijnbaar iets te zien zijn dat hem wat menselijker maakt. Hallucinaties uit Egypte (uit ‘De Sigaren van de Farao’) of beneveld door injecties in China (uit ‘De Blauwe Lotus’), hij heeft het ook meegemaakt.
Opeens merkte ik dat ik alle afbeeldingen wilde herkennen en categoriseren. Dit kwam uit dit album en dat weer uit dat avontuur. Een geheugentraining, bijna alles goed. Waarom die archiveringsdrang? Van jongs af aan moet het voor mij een standaard zijn geweest, iets waar je op kunt vertrouwen: Kuifje, altijd goed.
Professor Zonnebloem in ‘Raket naar de Maan’ (al in 1950), bij Fabrique des Lumières en in het boek.
25 x Doorzicht
Alhambra, Amsterdamse Krul, Mickey Mouse, biertray-tje, snooker, vorm & tegenvorm, Atomium, verhullen, yoghurt bekers, details & groter geheel, focus, vier kanten, plastic kweekplantenpotjes, supermarkt, binnen & buiten, 16, sjabloon, bedekken, doorschijnen, ruit, patronen, serie, fragment, vitrage, klavertje 4.
Asmae Amaddoua
“Je vraagt jezelf af wat het betekent om een lichaam te hebben, maar niet te bezitten”
Asmae Amaddaou (2001) is schrijfster, spoken word artieste, boekenwurm, voetbalfan en mensenliefhebber. In 2023 studeerde ze af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. In haar scriptie 'Dirou Niya' onderzocht ze de representatie van Bruine verhalen en personages in de Nederlandse film - en televisiewereld. Haar afstudeerwerk 'Reporting Live From The Other Side' was een pluriforme liefdesbrief aan de bewoners van een sociale huurflat ergens in de randstad, met onder andere armoede, jeugdtrauma's, vrouwelijkheid, queerness en broederliefde als thema's.
Binnen haar schrijven en onderzoeken houdt ze zich graag bezig met onderwerpen als het Marokkaanse voetbalelftal, kwetsbaarheid, intersectionele feminisme, baklava,
Volkswagen Polo's en God.
Ze ziet haar liefde voor het vertellen van verhalen als een cadeau van God; eentje die ze graag wil gebruiken om de wereld een iets zachtere plek te maken.
Ze stond onder andere op podia van het Nederlandse Film Festival, Mensen Zeggen Dingen en de Vrouwejaars Conferentie.
Met dank aan Het Nederlandse Letterenfonds