franfotoblog

Bij de Bosbaan met wíehie?

Modellen van wíe?

Een rol achtergrondpapier en een lampenset in een studioachtige ruimte, begin zeventiger jaren. Om ongewenst afrollen te voorkomen zijn er twee prullenmanden op de rol gezet. Modellen die nauwelijks regieaanwijzingen lijken te krijgen. Toch komen ze niet gekunsteld over. De fotograaf moet iets bemoedigends hebben uitgestraald.

Waren het opnames voor een modellenboek van een bureau? Soms worden ze van opzij gefotografeerd. Recht voor z’n raap, sommige rokjes hebben nog rimpels van het zitten. Foto’s buiten (zie vorig blog) zijn op zorgvuldig gekozen locaties. Grachten zijn leeg en parken uitgestorven. De houdingen en gebaren zijn dan wat aan de stijve kant. Zoals ze ook in de Wehkampcatalogus voorkomen, maar daar is de kleding weer te chique voor.

Eigenlijk zijn de foto’s die ik hier gebruik spiegelbeeldig. Maar een eerste indruk is nou eenmaal het sterkst. Zo zag ik ze toen ik de negatieven bekeek. De stand van haar linkerheup komt nu wat geforceerd over. Ook al klopt dat sigaretje dan beter. Haar houding is zo zelfbewuster. Meer van ‘had je nog wat?’ Ook al doet de gedraaide voet wat onzekerheid veronderstellen. Die tegenstelling maakt het spannender.

De man op rechts is gesloten in z’n lichaamstaal. De vrouw staat er meer open bij. Daardoor wekt ze de indruk dat ze meer ervaring heeft met poseren. Ze is de enige waarvan op het pergamijnen negatiefzakje een naam staat: Franulka.

In het Nederlands Fotomuseum bewaren ze foto’s van haar die Ed van der Elsken ergens in 1973 heeft gemaakt, toen hij nog in de Koningsstraat woonde.

Wie?

Gevonden in een dikke map naast een vuilniszak, zwart-witte modefoto’s en modellensheets. Deze zijn gemaakt door een assistent, maar wie is die fotograaf?

Bedankt voor Uw bezoek

Misschien nog teveel bezig met reflecties uit de vorige blog, zag ik al weer andere mogelijkheden in die menging van spiegelbeelden en de realiteit, toen ik bij de firma Specsavers even moest wachten.

Roodjakje kreeg geen bril maar haar zus wel. Ze probeerde haar moeder voortdurend te laten zien wat voor leuke modellen haar goed stonden, maar de aandacht bleef bij de jonge brildraagster en de monturen die zij uitzocht. Een winkelmedewerker in een blauwe trui schoof de ene na de andere op haar neus. Buiten haalde de vorige klant haar fiets uit het rek, terwijl er een tram voorbijging. Maar het meest intrigerende was het late zonlicht op de gevel aan de overkant van de Kinkerstraat. En dat allemaal in banen.