Onvergetelijk
Ik heb altijd wat argwaan gehad bij deze foto van Brassaï. De weerspiegeling alsof je naar vier paren tegelijk kijkt, die allemaal hetzelfde doen vanuit een andere hoek, is natuurlijk betoverend. Mij ging het meer om wat die vrouw uitstraalt. Cherchez la Femme.
Natuurlijk, het is maar een fractie van een seconde. Haar totale expressie zou een andere geweest kunnen zijn. Nu zie ik heel even die aarzeling in haar vernauwde ogen, haar omhooggetrokken bovenlip, die stevige tanden, de twee vingers die die houvast zoeken en het terugdeinzen. Maar het zou ook het hebberige genieten van zo’n moment kunnen zijn, zoals een kat naar een pas gedode muis kijkt.
De foto “Lovers, Place d’Italie” komt uit een serie die Brassaï maakte over nachtelijk Parijs (Paris de Nuit), in 1932. Je bezoekt de lantarenopstekers, de vuilnisophalers en de Hallen, maar ook de nachtclubs, de Bals-Musette, Folies-Bergère, opiumkits, de dames op straat of in de bordelen.
In deze “hôtels de passe” had hij bij het fotograferen toestemming van de madam nodig. Want het flitslicht laat zien dat dit niet stiekem is gedaan. Ook zij laat zich zelfs fotograferen. En er is gebruik gemaakt van een model die een ‘klant’ moest voorstellen. Deze man lijkt erg veel op de man op deze foto, dit zou dus ook afgesproken werk kunnen zijn.
Misschien een assistent. En vandaar m’n gevoel dat die vrouw zich wat terughoudend lijkt te gedragen. Haar glimlach heeft niet dat bevrijdende, intieme lachen in een vertrouwde situatie. Ze kennen elkaar helemaal niet, doen alsof. En toch laat deze foto een echte emotie zien al is het een andere dan bedoeld. Zo’n soort aarzeling kan je zo’n tachtig jaar later nog steeds tegenkomen. Vandaar dat ‘Unforgettable’.
Heen en weer, op en neer
Op water tekenen, de vorm verandert ieder moment. Een foto bevriest dat. M’n verbeelding maakt er daarna van alles van. Als een soort Rohrschachtest, voer voor psychologen. Een stier op achterpoten waar een adelaarskop aan vast zit, de kustlijn van Bretagne naar Spanje en Italië, Jean Cocteau-achtige tronies en een streep schuim dat blijft liggen als de branding zich heeft teruggetrokken. Bijna een geheel doorlopende lijn van boven naar onder. Als een zweepslag met knooppuntjes. Die paar dichtgesloten vlekken nemen we voor lief. Het zijn de eilandjes zonder houvast, ze drijven maar wat rond. Net als mijn gedachten.
Waterman
Als Waterman voel ik me altijd aangetrokken door een bepaald soort blauw op straat.
Scootercultuur
Model van blik (Burkina Faso?), de Lokatie € 0,50. Foto Seydour Keïta.
“A “modern” couple in the 1960’s sitting on a Lambretta. She is wearing a black blouse and two skirts, one with a printed pattern, the other in black-and-white striped cotton. Notice her headscarf tied “à la fleur” or “à la Versailles”, the gold necklace and her wristwatch. The man is trying to be very elegant: he is wearing a smart suit, white shirt with cufflinks, and a black tie. He has turn-ups on his trousers, black shoes, a wristwatch and a ring.”
– Seydour Keïta
“When you’re a photographer, you always have to come up with ideas to please the customer. My experience taught me the positions that my customers like best. You try to obtain the best pose, the most advantageous profile, because photography is an art, everything should be as close to perfection as possible. After all, the customer is only trying to look as good as possible. In Bamako we say i ka nyè tan, which in English means “you look well”, but in fact it means “you look beautiful like that”. Art is beauty.”
– Seydour Keïta