franfotoblog

23 | 2 | 2025
474

Music for your Pleasure

Het overkomt iedereen wel eens, dat je Musettemuziek opzet om wat makkelijker oude dubbele bestanden op te schonen. Is het toeval dat ik na twee minuten dit fotootje tegenkwam onder de ‘A’ van ‘Accordeon’?

Ze had iets zigeunerachtigs en kende maar een paar chansons. Ik mocht wel wat foto’s maken. Als je maar lang genoeg wacht onder de Eiffeltoren, gebeurt er altijd wel iets magisch.

Even later, onder de ‘C’, deze foto uit Clonakilty in Ierland. Ik herinner me de tekst, die ik in m’n hoofd had, toen ik daar stond. “My Pink Half of the Drainpipe” van The Bonzo Dog Band, gaat over de Engelse arbeiderscultuur. Ray Davies deed hetzelfde, al was dat meer nostalgisch. Vivian Stanshall is verbaasd over z’n buren. In een parlando-achtige stijl laat hij z’n praatgrage buurman vertellen over zijn Spaanse vakantie:

“Have you seen me bullfight poster on the wall?
Do you know the ‘appy memory it recalls?
Here’s a photograph of me and my son, Ted
That’s me cousin with his ‘anky on his ‘ead!
We booked in at our ‘otel just after two
And met a family from Bradford that we knew”

enz. enz.

Zijn conclusie:

“My pink half of the drainpipe
I may paint it blue
My pink half of the drainpipe
Keeps me safe from you!

Volgens die gedachtegang zou deze lavendelkleurige regenpijp dan voor de helft pistachegroen moeten zijn. Je schildert alleen wat bij jou hoort, de rest laat je aan de buren over.

19 | 2 | 2025
473

Snelle glasvezelkabels

Tijdens het leggen van de laatste steen voor het fietsenrek, was het wel duidelijk welke straat hierna aan de beurt was voor de aanleg van deze ondergrondse wonderkabels.

16 | 2 | 2025
472

Herdenking

Affiche 2025, herdenking februaristaking. Ontwerp: Max Kisman

12 | 2 | 2025
471

New York State of Mind

Door de ruimhartigheid van Freek Esser kon ik in 1973 zo’n zes weken bij hem logeren. Hij woonde om de hoek bij Second Avenue en 6th Street in New York. Ik heb in die tijd veel door de straten van de Lower Eastside gelopen en fotografeerde alles wat er maar interessant uitzag. Waaronder deze etalage.

Opeens realiseer ik me nu waarom ik graag naar de foto’s van Saul Leiter of Lee Friedlander kijk. Billy Joel heeft een liedje over een “New York State of Mind”. Zou het daar iets mee te maken hebben? Waarom is dat anders in Chicago of San Francisco?

Voor mijn gevoel heeft het in deze wijk te maken met vergane glorie. Etalages vol stof. Een afgeragde gymparlor of het verenigingsgebouw van The Polish Community. Klassieke Europese elementen als versiering aan de huizenblokken, reflecties in reflecties. Fragmenten van grootsheid, veel auto’s. Wat doet een mens daar nog tussen?