Uniqlo
Hoe langer ik hier naar kijk, hoe onmogelijker het wordt. Ik kan m’n positie niet bepalen. Wat is hier nog reëel? Wat is dichtbij en veraf? Kan het nog voller? Staan die twee jongens op links naast me? Zijn het tweelingbroers?
De foto is gemaakt in de winkel van de Japanse Uniqlo keten in de Kalverstraat. Maar op het Rokin kun je ook naar binnen. De inrichting vind ik altijd inspirerend, ik ken geen andere winkel waar zo nadrukkelijk gebruik is gemaakt van de hoogte. Alles lijkt hier hoog opgestapeld om toch maar zoveel mogelijk te laten zien. Je past er als publiek nog net tussen. Zo’n opgepakt gevoel verhoogt de saamhorigheid. Alsof iedereen hier op een koopje uit is. Alleen een foto met fragmenten van deze chaos doet daar recht aan.
Om die uitstalling een nog wijdsere indruk te geven staan en hangen er overal verticale spiegels. Daardoor ontstaat wel diepte, maar de leesbaarheid verdwijnt. Het prijsbordje net boven het midden is hier spiegelbeeldig, maar de mededeling op rechts is gewoon leesbaar. De helft van de rode blokjes die de maat aangeven van de jassen zijn wel weer in spiegelbeeld. Zou de zilveren streep in het midden de rand van een spiegel kunnen zijn? Dan is die jongen met die pet dus de enige echte, al lijkt zijn tweelingbroer met heel wat anders bezig. En is dat manchet onderaan ook een spiegeling van die eerste jas op het rek, of van een andere jas?
Wat een geluk dat ik naar paskamer ‘8’ kijk, het enige cijfer waar al die bespiegelingen er niet toe doen. Linksom of rechtsom, een acht blijft altijd hetzelfde.