4 | 4 | 2024
382
24
Eenvoud, anonimiteit, grijzen, vlekken en bandensporen op het beton; dit vind je in parkeergarages. Simpele schoonheid. Nou en?
Maar met al die vlekken weet ik wel raad. Het is 1944. Ik zie een stuk van de Normandische kust, met linksboven het Kanaal. De wat donkerder grijsschakeringen (middenboven), zijn zoals op iedere dieptekaart aanduidingen voor niveauverschillen. De zwarte pitjes zijn aanwijzingen voor een vaarweg over de Noordzee, links bovenin geeft een donker stuk een depressie over de Engelse kust aan. Die bandensporen zijn natuurlijk aanvliegroutes. En kistletters zijn van oorsprong militairistisch. Die witte balk valt onder de OSA (Official Secrets Act). Waarschijnlijk een aanduiding voor de urgentiegradatie.
Het gaat hier duidelijk om een geheime missie boven dat gele vlak. Daar zullen luchtlandingstroepen achter de Atlantikwal gaan landen en tegenstand bieden. Om twee fronten te creëren als de andere geallieerden op de kust zijn geland. Vierentwintig uur voordat de uiteindelijke invasie zal plaatsvinden ziet de situatie er zo uit.
Het aftellen is begonnen.
1 | 4 | 2024
381
Your host, Bob Dylan
The Theme Time Radio Hour waren radiouitzendingen van een uur, die Bob Dylan maakte tussen mei 2006 en april 2009. Ieder uur werd besteed aan één onderwerp.
Zestien jaar geleden, 2 april 2008, ging het over “Cold”. Van “Cold Turkey” tot “Baby it’s Cold Outside”. Daartussendoor was er ‘reclame’, een weerbericht en hoor je regelmatig luisteraars aan de telefoon met vragen of mededelingen.
Op de officieel uitgebrachte CD’s is het alleen de muziek, hier hoor je wat hij er tussen door vertelde. Zet een cd op en de radio gaat aan. Het repertoire is vroege rock ’n roll, rhythm ’n blues, gospel, country en folk uit de late vijftiger en begin zestiger jaren. Dylan’s vormende jaren. Al komen The Ramones en U2 ook aan de beurt. Maar het is toch vooral die stem die je wilt horen.
De intonatie, de manier waarop hij Amerikaans spreekt, de zeurderige, nasale klank en het tempo. Eigenzinnige pauzes, alsof hij zichzelf verbaast met wat hem nou weer invalt. Altijd gedreven. Hij geeft je de feiten over de liedjes, vaak encyclopedisch. Zoals bij de meeste tekstschrijvers hoor je bezetenheid in het gebruik van taal of woorden. Alsof hij ze in zijn mond laat rondgaan om ze te proeven. Wat ze precies betekenen, of hoe je ze kunt vervormen en er andere betekenissen aan kunt geven.
De 80e uitzending begon met een sloom lopende jazzriff en een femme fatale met een doorrookte stem die zei: “It’s nighttime in the big city… A man falls asleep far from home… The last piece of pie is gone… this is Theme Time Radio Hour with your host Bob Dylan.”
Instant Classic.
27 | 3 | 2024
380
Fonofotografie 38
Maurice Seymour = Maurice Zeldman (1900-1993) & Seymour Zeldman (1902-1995)
Edith Piaf “le tour de chant d’ no. 2” (1956), Kraftwerk “Trans Europe Express” (1977)