Alhambra, Amsterdamse Krul, Mickey Mouse, biertray-tje, snooker, vorm & tegenvorm, Atomium, verhullen, yoghurt bekers, details & groter geheel, focus, vier kanten, plastic kweekplantenpotjes, supermarkt, binnen & buiten, 16, sjabloon, bedekken, doorschijnen, ruit, patronen, serie, fragment, vitrage, klavertje 4.
“Je vraagt jezelf af wat het betekent om een lichaam te hebben, maar niet te bezitten”
Asmae Amaddaou (2001) is schrijfster, spoken word artieste, boekenwurm, voetbalfan en mensenliefhebber. In 2023 studeerde ze af aan de Hogeschool voor de Kunsten Utrecht. In haar scriptie 'Dirou Niya' onderzocht ze de representatie van Bruine verhalen en personages in de Nederlandse film - en televisiewereld. Haar afstudeerwerk 'Reporting Live From The Other Side' was een pluriforme liefdesbrief aan de bewoners van een sociale huurflat ergens in de randstad, met onder andere armoede, jeugdtrauma's, vrouwelijkheid, queerness en broederliefde als thema's.
Binnen haar schrijven en onderzoeken houdt ze zich graag bezig met onderwerpen als het Marokkaanse voetbalelftal, kwetsbaarheid, intersectionele feminisme, baklava,
Volkswagen Polo's en God.
Ze ziet haar liefde voor het vertellen van verhalen als een cadeau van God; eentje die ze graag wil gebruiken om de wereld een iets zachtere plek te maken.
Ze stond onder andere op podia van het Nederlandse Film Festival, Mensen Zeggen Dingen en de Vrouwejaars Conferentie.
Met dank aan Het Nederlandse Letterenfonds
Als je op hun ogen af gaat is het duidelijk onder welke levensgevaarlijke omstandigheden de fotograaf hier zijn werk moest doen. Het gezicht van de schutter heeft dan wel een geamuseerde blik, maar pas op; die zijn het gevaarlijkst. No mercy. Dit had mijn laatste foto kunnen zijn.
De omstanders gedragen zich zoals dat altijd gaat: wel betrokken, maar geen deelnemers. De jongen met de fiets is de verwilderde meeloper, als het schot gevallen is, is hij al gevlogen. Die heeft meer op zijn kerfstok natuurlijk. Lacht hij uit verlegenheid of sympathie naar de schutter? Hij staat veilig achteraan en zal dadelijk aan de politie verklaren: “Weet nergens van”.
De meest betrokken en oprechte blik komt van de middelste jongen. Te jong om zelf met wapentuig om te gaan, toch nieuwsgierig genoeg om veilig achter de rug van de revolverheld te zien hoe dit afloopt. Hij staat er bij zoals je om een straathoek naar oudere jongens kan kijken die een plastic zak met Cobra’s bij zich hebben. De opdruk van zijn hempje over ‘Chicago’, met in het rondschietende gangsters zegt al genoeg. Wat zou er van hem geworden zijn?
En dan de dader zelf. Het medaillon op zijn borst maakt van hem een olympische held of een stout katholiek jongetje. Eigenlijk draag je dat onder je trui, hij is er te trots voor. Het zou een scène op een kermis in Dublin kunnen zijn, maar het is in Frankrijk. Het motief van jongetjes die imiteren om te intimideren kun je ook terugvinden bij William Klein en Diane Arbus. Toen ik zelf het nadoen ontgroeid was, kon ik me met een camera op straat gaan vertonen. Point and Shoot.
Quincy Jones has had several very succesful careers, largely leaving jazz altogether by the early ’70s to make his money out of producing pop (o.a. Michael Jackson’s Off the Wall, Thriller & Bad!), R&B, and even rap records. His first important job was playing trumpet and arranging for Lionel Hampton’s Orchestra (1951-1953), sitting in a trumpet section with Clifford Brown and Art Farmer. During the 1950’s, he started freelancing as an arranger, writing memorable charts for sessions led by Oscar Pettiford, Brown, Farmer, Gigi Gryce, Count Basie, Tommy Dorsey, Cannonball Adderley, and Dinah Washinton, among others. He toured with Dizzy Gillespie’s big band (1956), started recording as a leader for ABC Paramount in 1956, and worked in Paris (1957-1958) for the Barclay label as an arranger and producer ...
All Music Guide to Jazz, Backbeat Books 2002