franfotoblog

Brok Stuk

Uiteindelijk heb ik deze schat verstopt. Achter het altaar van de Notre Dame in Vire (Normandië). Ik moest me echt inhouden om haar niet meteen in m’n zak te steken. Maar haar blik maakte dat onmogelijk. Zoveel berusting had ik, eenmaal thuis, vast niet kunnen verdragen. Licht spottend zou ze me de rest van m’n leven achtervolgd hebben. 

Toch wilde ik er iets van vasthouden. Dan maar foto’s maken. Het moest er uit zien als een archeologische vondst. Of een politiefoto. Neutraal bewijs, een archieffoto uit een beeldhouwerswerkplaats in 1890, zoiets. Dat klodders gips iets edels op kunnen leveren. Een samenhang met de Mona Lisa? Of die perfecte breuklijn; door je oogharen lijkt het alsof ze een witte sluier draagt. De vraag of er ooit wel zulke vrouwen of meisjes hebben bestaan. En dan pas of deze geschonden schoonheid ooit nog hersteld zal worden. 

Ik zag nergens op het altaar een lege plek; waar zat de andere helft? Wordt ze niet ergens hevig gemist? Moet ze de rest van haar bestaan weer in het duister doorbrengen? Misschien beter om dit geheim te houden tot er een echte expert langskomt. Dan zal ik ze de weg naar Vire vertellen.

Enveloppe

Een tweederondewinkel, een boek. Er valt een enveloppe uit. Handgeschreven tekst, een gedrukt logo en gestempelde frankering. Zijkant vergeeld doordat het boven het boekblok uitstak. Zonder inhoud. Om de band met postzegels niet geheel te verliezen hebben plaats van afzending, datum en waardeaanduiding nog pseudo kartelrandjes. 

Het ontbreken van een kapitale G in ‘groningen’ duidt op demokraties gedachtengoed. Gericht op laaggeletterden; niemand mocht toen geïntimideerd worden. Datering is 4 juli 1986. Het RKZ was verhuisd naar een nieuwe pand. Het oude gebouw was al sinds 1979 het grootste kraakcomplex van Nederland. 

Dilgtweg 28 te Haren is per 21 november 2019 verkocht voor 500.000 euro. Op de makelaarsfoto’s lijkt het interieur weinig veranderd sinds deze brief uit 1986. Het mooist is de foto van de entree achter de voordeur. Vooral dat toilet. 

Ik kan maar niet wennen aan de combinatie van een binnen- en buitenwereld. Je kijkt plat op de w.c. deksel en tegelijk tegen de trap omhoog. Een combinatie tussen privé en openbaar. Betegeling en betimmering. Nat en droog. Koud en warm. Zachte trapbekleding naast schrale, harde hygiëne. 

Door het openzetten van de toiletdeur en overal gelijkmatig licht, lijkt alles een geheel. Zacht en warm licht, passend bij de schrootjes. Deze Funda fotograaf kent het vak. 

Voor dat half miljoen kreeg je er wc-eend en een schuursponsje bij.

Fotograaf onbekend

Vrij / Bezet

De verleiding om het een als gevolg van het ander te willen zien is hier nogal dwingend. Alsof de acteur op links zich verstopt, omdat hij geen consequenties wil dragen voor het gedrag van de man op rechts. Ik ben er niet! De zittende man staart ins blaue hinein. Blij dat verlossing nadert. Geen oog meer voor aardse zaken. Ook niet in deze vergelijking. 

Toch zet ik ze naast elkaar. Ondanks de tegenstellingen: kleur - zwart/wit en het verschil in afbeeldingsscherpte. Of rust naast jachtige vooruitgang, het spel en de realiteit. De omgeving heeft ook een andere rol. Links als tegenstelling (welvarend, stedelijk), rechts als bevestiging (verwoest, naakt landschap). 

Maar beide mannen lijken betrokken te zijn bij illegale activiteiten, en weten dat er een camera is die dit registreert. Beiden acteren, de een als hobby, de ander uit noodzaak. Er is een band met Duitse soldaten, al is het brilmontuur bij links te modern en de pet van de man op rechts wat raadselachtig. 

Kleur geeft een indruk hoe het nu is, zwart/wit hoe het ooit was. In kleur betekent realistischer, echter. Ook als er in die realiteit iets kunstmatigs zit.
Hier vindt iets omgekeerds plaats, zw/w is zoals het echt was, in kleur zoals men het nu naspeelt. Het beeld van de chauffeur op de trein is hiervoor te realistisch.

Nu spelen ze die oorlog zo authentiek mogelijk na, maar het moet wel netjes blijven. Gehurkt of niet, die broek op links blijft aan.

Foto op links komt uit het project ‘World War Two Today’ van Roger Cremers (https://rogercremers.com), rechts uit ‘Shit’, een boek van Erik Kessels (RVB Books).