Méditerranée
Openingstitels voor Alfred Hitchcock’s “To Catch a Thief”. De eerste klap is een daalder waard. Om je meteen in een mediterrane stemming te brengen opent deze film uit 1955 met een etalage van een reisbureau. Het is niet de bedoeling dat we hier langer dan 8 seconden naar kijken. Daar komen de titels al.
Terwijl het Amerikaanse verkeer in de extra blauwe spiegeling komt en gaat, verschijnen langzaam de namen van Gary Grant en Grace Kelly door het glas. Omdat ik beelden van de Eiffeltoren verzamel, bleef m’n aandacht hier toch even hangen. Parijs staat los van de Méditerranée, maar voor Amerikanen was het waarschijnlijk toen één pot nat. Hitchcock ging er vanuit dat je dit even tot je nam en je daarna nog half bewust zou kijken naar de rest van het geëtaleerde materiaal. Een eigenaardige verzameling.
Er hangen vier karige affiches, er staat een schaalmodel van een cruiseschip, een flesje champagne, twee lege glaasjes en er liggen wat plastic druiven. We gaan schijnbaar op reis naar champagneland. Omdat ‘Hitch’ zich minder betrokken voelde bij het filmen dan bij het bedenken en schrijven van zijn films, ging hij losjes om met zulke details. Gebrekkige achtergrondprojecties of houterig acteren nam hij ook op de koop toe.
Maar hier zijn Gary en Grace in topvorm en kun je nog steeds de gloed voelen die in die tijd van de Franse zuidkust uitging. Dat werd toen als paradijselijk ervaren. Is dat wel te vangen met wat minimale affiches, een plastic boot en een schaalmodel van een toren?
Als ik hier naar kijk, ruik ik bijna de droge dennen, de lucht is wat zilt, er hangt een Ambre Solaire geur en er bromt een reclamevliegtuigje in de lucht. Op vakantie! Ik zie Gary de picknickmand openmaken na een wilde rit met Grace door de heuvels rondom Cannes. Méditerranée zo blauw, zo blauw. Allemaal verbeelding, maar het werkt.
