Op kamers
Er zit nog steeds iets vooruitstrevends in deze foto’s, al ziet het er wel wat tam uit. Een teenager op haar kamer, is de eerste gedachte. Toch is het meer dan dat. Dit voelt aan als een mijlpaal, voor het eerst op eigen benen, dat moest worden vastgelegd.
De tijd en de plaats. Aan het brilmontuur en de haardracht te zien, een schatting, tussen 1962 en 1965. Deze coupe zag ik voor het eerst bij Estelle Bennet die bij The Ronnettes zong, naast haar zusje Ronnie Spector. Je moest er lang haar voor hebben en draaide het in een torentje op je hoofd en zette het van achteren vast. De scheiding zat boven je rechteroog. Anneke Grönloh deed het ook zo. Die trui doet trouwens denken aan haar hit “Trui, trui, slobbertrui” waarmee ze doorbrak voordat ‘Brandend Zand’ een hit werd.
Rotan meubeltjes, goedkoop, decoratief en non-conformistisch. De radio staat centraal onder het raam. Een bed als bank, pick up en singletjes op de bijzettafel naast de Romance, het weekblad voor twintigers. Schilderij zonder lijst aan de muur, de verwarming laat condens op de ruiten achter en een hoedendoos dient als lessenaar. Alles mocht.
Wie zou deze foto’s gemaakt hebben? Het gebruikte flitslicht duidt op een goede camera. Geen Agfa Click of Clack, het negatief is te klein. Bij iedere foto is het motief: hier woon ik. Misschien ter geruststelling voor haar ouders? Voor haar is dit de dagelijkse omgeving, ze is er aan gewend, waarom zou ze het dan nog zelf vastleggen? Een verloofde? Haar vader?
Maar zou je toen voor een man op een bedbank, liggend poseren? Ik denk eerder dat een vriendin deze foto’s gemaakt heeft. Ze zou nu 82 kunnen zijn, en nog steeds zelfstandig?
