When the Baby smiles
Net wakker, nog een beetje duf op weg naar de bakker. Even wachten voor het stoplicht op de Ceintuurbaan. Kijk wat in de rondte. Bij de Bestseller winkel staan de briefkaartenmolens altijd vroeg buiten. In het midden hangt een wenskaart met een babyfoto er op. Plotseling lijkt alles op z’n kop te staan. Wat een impact!
Bij de bakker kan ik nog niet meteen worden geholpen. De broodverkoopster is net bezig om één van de bakkers iets op haar telefoon te laten zien. Vast beelden van het hotel en de streek waar ze later op vakantie gaat. Maar het zijn foto’s van de baby van haar dochter. Ik vraag haar hoe die aantrekkingskracht toch zo onontkoombaar kan zijn. Zij heeft dat met alles wat klein en kwetsbaar is, zegt ze; mensen of dieren, ze smelt meteen.
Als ik weer terugfiets weet ik alvast één ding zeker, ik moet die kaart hebben en er lang naar kijken om er achter te komen waarom dit zo aangenaam aanvoelt, het m’n dag weer goed maakt. Ik bekijk andere babyfoto’s op het Internet, maar aan deze kunnen ze niet tippen. Er is teveel door de makers aan toegevoegd; mutsjes, gebaartjes, lakentjes en zelfs kleine kunstgebitjes. Te popperig, dierenliefhebbers kunnen dat ook niet laten. Ze willen iets toevoegen dat overbodig is.
Deze baby straalt al genoeg plezier uit. Zou het kind zich al bewust zijn van het effect daarvan? Nee, dat is mijn vooringenomenheid. Zijn te grote bol op dat kleine lijfje zonder nek, maakt het nog vrolijker. Maar het grootste plezier zit in het rechteroog, het trekt net iets meer samen dan het linker. Dat staart iets meer.
Wat een prachtig kind. Als ik niet oppas krijg ik kietelneigingen.
Maker onbekend.