We Are Normal (und sind zufrieden) *
Zomaar. Alsof hier nooit iets gebeurd is. Het allemaal nooit heeft bestaan. Dat denk ik vaak als ik langs het American hotel, de Leidse Kade op rijd. Daar hebben ze ooit gestaan, de zes mannen van The Bonzo Dog Band. De hoesfoto van ‘The Best Of The Bonzo Dog Band’ bewijst het.
Iedereen doet z’n best het vrolijk te houden: “we smiled our theatrical smiles”. In het midden zanger Vivian Stanshall en gitarist Neil Innes. Stanshall zwaait vol bravoure naar “hordes of fans”, of eigenlijk niemand, meer voor de foto. Beroemde mensen horen te zwaaien. Dat masker en de saxofoon van Rodney Slater staan voor ‘Theater en Muziek’.
Waarom deze plek? Verbleven ze in het American? Het ‘Quentin’ Hotel voor artiesten, iets verder op de kade, paste toch meer in de lijn van hun belabberde status. Maar er zijn twee aanwijzingen die dat tegenspreken. Iedereen heeft een jasje aan. Dat van drummer ’Legs’ Larry Smith hangt losjes over z’n schouders, alsof hij even naar buiten is gekomen. Net als Dennis Cowan zit hij op een brommer. Dat doe je niet zo gauw als die voor een vreemd gebouw staan. Nu kunnen ze nog zeggen dat ze er logeren.
Het mooiste detail is de fiets die op die treden ligt. Only in Amsterdam. Of de moeite die je hebt om Roger Ruskin Spear te vinden. De machinebouwer van ‘de Trouserpress’ lette even niet op. Eigenaardig dat deze foto de uiteindelijke keuze werd. Te weinig keus?
De foto is gemaakt door fotostudio Nico van der Stam (MAI). Er staan bij hen opvallend veel popsterren op straat. Alsof het gewone mensen waren. Ze er zomaar even stonden.
* Uit: “We Are Normal” (Stanshall/Innes) - “The Doughnut in Granny’s Greenhouse” 1968.