Waarheen, waarvoor
Zo te zien, niks te zien. Het is een beeld van een straat waar een glazen pui, een auto, een motor, verkeersborden en een elektrakast beplakt met affiches, te zien zijn. Saai.
Dan kijk je naar de details. Misschien heb ik iets over het hoofd gezien. Zijn die drie mannen achterin belangrijk? Die rechter twee staan er eigenaardig bij. Aparte en toch samenhangende choreografie. Teveel toeval. Of zijn ze een herhaling van de drie affiches op de voorgrond? Mwa, ver gezocht. Misschien de kleurcombinaties? Alles grijs, met wat accenten in blauw en rood? Ook niet zo bijzonder.
Toen ik in Berlijn langs de Spree wandelde en dit zag, vroeg ik me dat af. Ik wou die drie affiches op m’n foto niet meteen laten opvallen, omdat ik vermoedde dat dit niet de bedoeling was. Wat tegenstrijdig is met dit publiciteitsmedium, maar zo kwamen ze op me over. Ze trokken m’n belangstelling door hun anonimiteit. Dat zie je niet vaak.
De oorspronkelijke teksten leken door een haastige voorbijganger verbeterd, of hadden ze dat zelf gedaan? Je eigen affiches verbeteren, ze hadden kennis van streetstyle: “We know our employees by name” en “Fair Wages”, staat er over de vorige mededelingen heen gekalkt. Beetje Oost-Duits, maar ook open en sympathiek.
Er was iets met die foto’s, buiten het verzorgde licht en die semi-modieuze types. Streng zwart/wit. Geen expressie. Geen aandrang iets te moeten kopen. Een vorm van helderheid, nergens werd iets benadrukt. Toen ik er vlak voor stond zag ik in de kantlijn ‘Armedangels’ staan. Een online modehuis dat de modewereld wil veranderen. Dit is alvast gelukt.