Uitzicht
Er zijn van die momenten die je wat langer vast wil houden. Fotograferen is dan niet voldoende, filmen is beter, omdat er geluid bij zit. Op het moment dat ik deze foto maakte had ik zachtjes de radio aan staan.
De foto moest gaan over ons Nederlandse, wat stijve, aangepaste landschap. Hoe het rust en regelmaat uitstraalt. Waarom er twee ‘exotische’ nepplanten (Bromelia’s) van stof in een vensterbank voor het raam moeten staan. Hier is alles stil en in evenwicht. In de verte sappige, grazige weiden. Maar de koeien houden we liever op stal. Groene leegte. Alles onder controle. Niemand springt hier uit de band.
Opeens zet iemand op de radio een plaatje van Louis Jordan op. Uit 1946. Ik krijg vleugels en word uit m’n tennisschoenen gezogen. De rust van zeurende trapharmoniums en psalmen wordt open gescheurd door een gillende tenorsax en een snoeiharde, bonkende ritmesectie. Rust maakt plaats voor herrie, alle stijfheid verandert in swing. Je hoort het begin van rapritmes en streamlined treinen over eindeloze rails stomen. Het gaat over werkloze soldaten terug uit de oorlog.
Louis zit in die trein:
"Take me right back to the track, Jack
You reach your destination and alas and alack
You need some compensation to get back in the black
You take a morning paper from the top of the stack
And read the situation from the front to the back
The only job that's open needs a man with a knack
Put me right back in the rack, Jack
Choo choo, choo choo ch'boogie
Whoo whoo, whoo whoo ch'boogie
Take me right back to the track, Jack."
Ik keek weer naar buiten, er was niets veranderd.