Ted Milton
Wanneer word je uitgenodigd om in iemands slaapkamer een foto te komen maken? Van de foto’s van Diana Arbus weet ik dat het dan meteen intiem lijkt. Hotelkamers hebben een sfeer van tijdelijk privé, passend in het jachtige leven van artiesten.
Ik denk dat Lex van Rosen in dit hotel het portret van Chris Isaak voor zijn derde LP “Heart Shaped World” (’89) heeft gemaakt. Isaak zit op de rand van zijn bed direct naast een hollandse wastafel en handdoekenrek. Hij moest blijkbaar met weinig genoegen nemen, je krijgt een benauwde indruk. Het Quentin hotel was toen het hotel voor kleinere acts, net zoals hotel Wiechmann op de Prinsengracht dat in de zeventiger jaren was.
Hotelinrichting ademt neutraliteit, iedereen moet er zich thuis kunnen voelen. Anton Corbijn’s foto van Elvis Costello uit 1977 heeft diezelfde sfeer. Je kunt voor je foto ook de gang op gaan, of in een ontbijtruimte iets creëren. Maar niet iedereen wil meteen de straat op. Helemaal niet als ze net wakker zijn.
Gelukkig hadden ze in het Quentin nog schrootjes aan de muur en Tomado bedlampjes. Allemaal efficiënt, niet kostbaar en zonder opsmuk. Een puntje van zijn koffer moest op bed en het beeld was compleet. Hij was ‘s nachts laat aangekomen, na een optreden in de Reinhalle in Düsseldorf. Om dat te bewijzen haalde hij een officiële pet van een bewaker met logo uit z’n koffer. Die moest even op om iets uit te proberen, maar ik vond dat afleiden. Het paste misschien bij zijn gevoel voor humor, maar je zou ook kunnen denken dat hij die altijd op had. En de associatie van belegen Engelse humor met Duitse teksten hoefde voor mij niet. Milton is dichter, muzikant bij Blurt (“jazz-punk-psycho-dada-combo”, vlgs. Wikipedia) en poppenspeler.
Quentin Hotel 03-03-1986