Steve van Zandt
Hotel American. Steve van Zandt. Gitarist, acteur, activist. Ik had er zin in, hij niet.
Het imago van een popster nodigt uit om door te prikken. Zeker als het intelligent gebruikt wordt. Deze man werkt onder drie aliassen. Zijn uiterlijk hoeft hij daar niet voor aan te passen. Sultan? Voodoo-adept? De bandana verbergt littekens van een auto ongeluk volgens Wikipedia. Of gewoon kaal? Die indringende blik is geleend van gangsters uit New Yersey. Later ook gebruikt in zijn rol bij The Sopranos.
Maar wil je dat als fotograaf herhalen? Om aan elkaar te wennen ga ik er maar op in. Hij zit. Ik ga staan. Meer overwicht. Zijn blik wordt intenser. Die ogen liggen nu op de loer. De linkermondhoek in standje ‘ontevreden’. Tough guy.
Maar dan vraag ik ‘m wat. Iets over Southside Johnny. Zo'n vraag waar hij wel op moet antwoorden. Kan hij zich nog herinneren of Johnny en Lee Dorsey samen die dialoog op “How come you treat me so bad” hebben ingesproken, of apart? Hij heeft dat nummer geproduceerd en geschreven. Om even na te denken vergeet hij z’n mimiek en kijkt opzij. Hebbes.
Na z'n antwoord vindt hij het nu wel genoeg, of doorziet mijn trucje. Opeens zegt iemand achter me: “Smokey Robinson is in the Hotel!”. Alsof het zo is afgesproken, staat hij meteen op en is de kamer uit. Goeie act. Bij de balie beneden weten ze van niks.