Rood riempje
Bezoekers fotograferen tijdens een tentoonstelling, lekker makkelijk. Leunen op andermans werk. Iedereen denkt dat je de kunst fotografeert.
De eerste foto’s die ik zo tegenkwam, waren gemaakt door Eva Besnyö in het Stedelijk Museum in de zestiger jaren. Naast de samenhang tussen een kunstwerk en een toeschouwer, zie je nergens de ‘humor’ die je bij dezelfde foto's uit die tijd ziet. Haar foto’s hadden meer de boodschap: bezoek eens een museum.
Zo’n erfenis belast me niet om toch foto’s te blijven maken als ik een tentoonstelling bezoek. Op de ‘MOØD(e)’ tentoonstelling van Anton Corbijn in het Cobramuseum hingen lekker grote afdrukken. Je kon afstand houden. Ik volgde deze grijze dame af en toe omdat ze contrasteerde met het jongere publiek, waar zijn werk eigenlijk voor gemaakt lijkt. Maar ook vanwege dat rode riempje.
Voor de foto van Annie Lennox ontstond er iets dat mooi mengde. De verhouding tussen de grootte van twee mensen was uit balans. Annie keek mij wat schattend aan en leek me ter verantwoording te roepen. Ze had me wel in de gaten, leek de vrouw te beschermen. Hun jassen vloeiden in elkaar over. Er moest een stukje passe partout van Anton bij om ze weer los van elkaar te kunnen zien. Doordat ze naar een andere foto keek leek dit eerder op een pose ‘en profil’. Het rode riempje maakte het af. Dank, Anton!