Redactioneel
De FNV vraagt om redactionele beelden. Ze willen de stukken van juridische aard op hun site illustreren met beeldmateriaal van de aangesloten leden. “Of het origineel nou gemaakt is met potlood, een camera, gemengde technieken, krijt inkt of verf, het maakt ons niks uit.” Nemen ze ons als zelfstandigen wel serieus?
Redactionele foto’s ondersteunen of begeleiden een tekst. Net als bij filmmuziek kunnen ze het eindproduct aanvullen, evenaren of zelfs overtreffen. Eigenlijk een soort dialoog tussen het woord en het beeld. In deze twee voorbeelden zou de dubbelopname het verglijden van de tijd kunnen suggereren, en de andere foto wat specifieker over kunst, jong en oud, klassiek en modern, over seks of museumbezoek kunnen gaan.
Redactionele foto’s worden in een opdrachtsfeer gemaakt, of komen uit het archief van een stockbureau of fotograaf. Die laatste groep vind ik het meest intrigerend, omdat ze persoonlijker zijn. Als je een foto maakt kan dat zijn omdat er op dat moment zich iets voordoet dat ‘actualiteit’ in zich draagt. Dat is er meteen op te zien, maar hoe bepaal je tijdloosheid?
Misschien associëren we een foto meer met een momentopname dan een illustratie. Hoe illustreer je dan een artikel over zelfmoord, of doorrijden na een ongeluk? Een eenzaam koffertje op het einde van een perron (Liesbeth Sluiter), een bewogen foto van een gevallen fietsje, eenzaam midden op het Koningsplein (Eduard de Kam), zijn voorbeelden van abstracties van de werkelijkheid en vrijelijk denken bij deze gevoelige onderwerpen.
Het vrijblijvende “het maakt ons niks uit”, maakt het voor iedere illustrator lastig. De redactie van de FNV-site wil de keus liever zelf maken, op ideeën van de illustrator zit men niet te wachten. Eigenaardig voor een vakbond.