Piraatjes
Dit moet toch het meest eigenaardige spelletje uit m’n jeugd zijn geweest. Alleen voor jongens. Half doormidden gescheurde sigarettendoosjes die als kaarten werden gebruikt. Je kon ze op straat vinden en meteen gebruiken.
Het kon zomaar opduiken, niemand wist wanneer het seizoen begon. Opeens waren er twee jongens mee bezig en dan was het begonnen. Je moest een flinke stapel van dit soort halve sigarettenhulzen bezitten om mee te kunnen doen. Je legde zo’n kartonnetje op een tegel en je tegenstander legde daar snel zijn kaartje bovenop. De stapel in je hand was zo gekeerd dat je niet wist welke kaart bovenop lag, als die opeens overeenkwam met die van de ander, was de hele stapel voor jou.
Het aantal soorten sigarettenmerken met kartonnen schuifhulzen was beperkt en dat hield het spel overzichtelijk. Van deze vier afgebeelde merken was ‘Senior Service’ het onbekendst. Mijn vader rookte ‘Capstan’ sigaretten, waardoor ik altijd wat voordeel had. Toch jammer om ze ook weer kwijt te raken.
Het waren eigenlijk alleen maar Engelse hulzen die gebruikt werden, Lucky Strike, Camel of Pall Mall waren verpakt in papieren wikkels. Ze kwamen van ver weg en hadden niet zulke betoverende namen als ‘Golden Fiction’ of ‘Miss Blanche’. In de beschrijvingen van dit spel op het Internet (“Playeren” bijv.) kom ik de variant die in Alkmaar gespeeld werd niet tegen. Bij ons was het merk ‘Pirate’ het meest populiar, het was de joker, als je daar een helft van op de stapel legde mocht je óók alles hebben. Zelf verzonnen?
Zou het spel net na de oorlog zijn ontstaan? De goedkoopte van de ‘kaarten’ door dat doormidden knippen of scheuren, het zuinige hergebruik en die eigenschap dat het alleen Engelse doosjes waren, doen daar allemaal aan denken.
Het ‘Pirate Cigarettes’ hulsje op de foto, werd ontdekt tijdens een verbouwing in Den Bosch. Alsof je een muur weghaalt.