Parallellen 3
In het boek van Annie van Gemert over meisjesinternaten in Vlaanderen kwam ik opeens een familiaire foto tegen.
We zijn beiden even geraakt door de schraalheid die kennelijk past bij bediening in katholieke instellingen. Zij in Antwerpen in 1992 en ik in Alkmaar op mijn Mulo in 1967. Ik geef Meneer de Jong, onze conciërge, wat meer status door een lager standpunt, waardoor het St. Jozefbeeld nog verder weg staat. Annie van Gemert is meer betrokken bij haar model en laat meer zien van wat er op dat dienblad staat. Het meisje is kleiner dan dat H. Hartbeeld. Ze staat er onder, meneer de Jong dekt het gedeeltelijk af. Bij mij veel leegte en karig licht. Bij Annie meer barok. Nog een verschil tussen de katholieke beleving onder en boven de rivieren.
Ze zijn aan elkaar verbonden en wijken ook af. Jong / volwassen. Beiden in uniform, die van een instelling of een bediende. Wat op de dienbladen ligt is voor eigen gebruik of voor anderen. Bij mij de laatste resten van dienstbaarheid voor het gezag (de leraren), bij van Gemert al zelfbediening. Ik vind haar foto intiemer en onschuldiger. Het huiselijke van een refter of een vestibule in een schoolgebouw.
Maar op beiden ook de geur van verschraalde koffie en de deugd van dienstbaarheid. God zag U en versteende beelden keken op ons neer.