Parallellen 1
Welke is beter? Rechts. Niet alleen door die twee handen (meer vingers), of het dramatische licht op m’n linkerduim, maar vooral het contrast in het negatief zelf.
Wat me ook weer opvalt is dat ik gewend ben altijd eerst naar de voorstelling zelf te kijken en me daarna altijd afvraag hoe zo’n opname tot stand is gekomen. Door zo’n fantasie wordt de reden waarom ik dit bekijk, duidelijker. Hier is iemand met een middenformaat camera de bergen ingetrokken om ergens een piek vast te leggen.
Dat getuigt van een zekere vastberadenheid. Het kan je beroep zijn, maar stevige wandelaars acht ik ook tot zoiets in staat. Bij de eerste groep voel ik dan iets minder urgentie; het is je beroep, morgen weer een andere berg. Voor de bergbeklimmer zal het een bewijs zijn van moed en doorzettingsvermogen. Zoals jachttrofees aan de muur.
Een vroege dierbare herinnering heb ik aan de jaarlijkse kalender van de Zwitserse geneesmiddelenfirma Sandoz. Halverwege de maand december kreeg m’n vader als arts, van hen zo’n relatiegeschenk. Het leek op corruptie waar je bij stond, maar zo streng moest je het niet zien was zijn houding. Meer een gegeven paard etc. Ik was er wel een beetje trots op dat hij belangrijk genoeg was voor zo’n groot bedrijf.
Dat grootse straalde niet alleen af van het formaat van het drukwerk, maar ook van het thema van zo’n kalender. Twaalf maanden een berggezicht. Sandoz beschouwde zich een onderdeel van de oerschepping. De eeuwigheid zelve; daar kon je op bouwen. De indruk van een witte zuivere wereld suggereerde ook eerlijk zaken doen. Of de band met de medische wereld waar wit toen de hoofdtint was. Toch heb ik bij ons thuis nooit zo'n kalender zien hangen, zelfs niet in de wachtkamer.
Welke was beter? Aan het tijdsverloop tussen deze twee opnames is te zien dat ik eerst de foto op links heb gemaakt en toen van lichtbron ben veranderd. Van lichtbak naar vensterglas. Een verbetering dus.