Out of Order
Gevonden op het dak van een fotocabine op het Amstelstation. Vier maal dezelfde foto, ieder met een iets andere beeldhoek, gemaakt door een machine.
Een tragisch achtergelaten foto van een dierbaar lichaamsdeel, de magie van het verkeerde moment, het spannende van viermaal een nutteloze herhaling, het zachte licht dat de plooien van de trui wolliger en de huidtint voller maakt. De schijnbare intimiteit van de gesloten lamellen in de achtergrond en de onscherpte in de afkadering van de foto’s. De onverteerbaarheid net te worden afgekapt terwijl je opkomt. Of de tegenstelling tussen bewegen en stilzitten, waar een machine geen onderscheid in kan maken. En het unieke van dit velletje in vieren, dat overal ter wereld bekend is.
Dick Jewell heeft dit soort foto’s ooit verzameld in zijn “Found Photos” uit 1977. In “The Photobook 2” van Martin Parr en Gerry Badger staat daarover: “Found Photos” is both a conceptual artwork and a sociological footnote – much of human life circa 1970 is here. But this book sheds light not so much on physiognomy of the fragility of selfimage, as well as on how we try – and often – fail to beat these heartless, frustrating machines.”
Wat mij raakt is het menselijke van even de tijd te moeten nemen en de onverbiddelijkheid van de nooit falende mechaniek. En het sentiment dat het toch uiteindelijk niet vernietigd is, maar blijven liggen, alsof de eigenaar een kind te vondeling heeft gelegd. Er geen afstand van kunnen doen en er toch niets mee te maken willen hebben, maakt dat ik het sinds 1978 nog steeds bewaard heb.