Opeens
Ergens heb ik altijd moeite gehad met deze hoesfoto op de eerste solo LP van Paul McCartney. Op Catawiki werd een weinig voorkomende persing op
‘Half-Speed’ aangeboden. Met een rode wikkel om de hoes werd dat aangegeven. Toen zag ik het.
De foto is van Linda McCartney. Doet Japans aan en er is aandacht voor het kleine, iets waar ik ook vaak overheen kijk. Ik denk altijd aan een tuintafel waar net aalbessen op zijn gerist. Franse vruchtjes zou ook kunnen. Thuisnijverheid in ieder geval.
Zo moest je deze plaat beluisteren: “a work in progress”. Die kersjes waren nog niet aan hun eindbestemming toe. Alsof ze daar vanacht waren blijven liggen. Het bleef onaf, niet definitief. Old Mac heeft net een nieuw soloalbum uitgebracht (McCartney III); a Beatle’s work is never done.
Die rode wikkel heeft dezelfde kleur als de besjes. Onbewust sluit het ook aan bij de Japanse traditie om papieren wikkels rond boeken of LP’s aan te brengen. Met (waarschijnlijk) een verklaring, aanprijzing of commentaar voor het Japanse publiek dat geen Engels leest. Of dat speciale gevoel dat jij de eerste bent die dit zegel gaat verbreken.
Ik ervaar die rode balk op links als een naderende afsluiting. Zoals een gordijn dat langzaam dichtgaat. De witte tafel zweeft nu niet meer los in de ruimte. En hoe lang die eigenlijk is, doet er ook niet meer toe.
Ik vind het wel zwak dat ik het oorspronkelijke beeld van Linda niet in haar waarde kan laten, dat ik er onrustig van word. Toch een beetje gelijk gekregen.