Op tafel
In nummer 8 van de onvolprezen serie ‘Useful Photography’, gaat het over de beelden die gebruikt worden om sexfilms in te leiden. Zo op het eerste gezicht anonieme interieurs en situaties, die je in het ongewisse laten. Het zijn decors waarin je nooit zou kunnen leven. Je bent meteen gewaarschuwd.
Opvallend is de afwezigheid van iets bijzonders in beeld. Niets om je af te leiden, overal onzijdigheid om de activiteiten die gaan volgen, beter te laten exploderen. Een klaslokaal, een sofa, een pizzabesteller aan de deur of een auto met pech, dit had jou ook kunnen overkomen. In een mum van tijd heeft iedereen zich van bijna alle kleding ontdaan, alsof er geen houden meer aan is. Wat wel aan blijft, bedekt geen vitale delen en moet de haast symboliseren waaronder al deze passie schuilgaat. Alsof je je sokken aanhoudt als je langs de branding loopt.
Een man in habijt zit aan tafel en lijkt te ontbijten. Er ligt een bijbeltje klaar, hij hoeft zich niet te vervelen. Op zijn bord twee halve kadetjes met salami, schijfjes komkommmer en wat tomatenplakjes, een broodmandje ontbreekt; dit is ergens anders klaargemaakt. Links van hem ligt er bestek op een servet en aan een kop en schotel is ook gedacht. Nergens een thee- of koffiepot. Zelf inschenken is er niet bij. Freudiaans?
De jonge zuster die hem bedient, bekent dat ze in deze kamer geen reine gedachten heeft. Ik kan me dat meteen voorstellen, wat een saaie voorspelbaarheid. Onkreukbaar, onpersoonlijk, zonder geur of geschiedenis, kortom verstikkend. Zelfs de druipkaars heeft het opgegeven. Gesloten jaloeziëen en vitrage versterken dat gevoel. Je kunt je voorstellen dat een beetje frisse lucht hier al veel uitkomst zou bieden.
Wanneer ze bijna dreigt flauw te vallen blijkt de geestelijke over de medische kennis te beschikken voor een mond op mond beademing. Als bij een wonder trekt ze weer wat bij. Na wat verder onderzoek kan hij dan rustig verder eten. En het medeschuldig interieur valt natuurlijk niets te verwijten.