Niks aan
Even dacht ik in dit portret (r.) van Jack de Boer gemaakt door Annaleen Louwes, het volkomen niets gevonden te hebben. Geen poging om het beeld extra interessant te maken, leek het. Tot ik op Google nog een portret van Jack de Boer zag.
Die linkerfoto, van boekenroute.nl, is met een andere opzet gemaakt dan de foto voor uitgeverij Van Oorschot. Het licht maakt het verschil. Op links is dat zo neutraal, dat zelfs de structuur in het achtergrondje al expressief overkomt. Alles is hier even belangrijk.
Het licht van Louwes versterkt ieder onderdeel van het gezicht. De Boer staart niet, hij kijkt. Ogen, neus en mondhoeken krijgen een betekenis. Er is nu verschil tussen de linker en rechterwang. Beide fotografen laten bijna dezelfde hoek van de Boer’s gezicht zien. Bij Louwes zie je nog net het linkeroor (vergroot foto). En door een kleine kanteling zitten zijn ogen op de uiteinden van een elipsachtige lijn, wat een zelfbewustere indruk maakt.
De softbox zorgt voor twinkeling in z’n ogen. Dat past weer bij die zachte glimlach; deze man voelde zich op z’n gemak. Wij ook.
Dat is ontstaan door de persoonlijkheid van de fotografe. Er moet even even iets intiems, een moment tussendoor, zijn geweest. Misschien vroeg ze iets over z’n band met Theo Thijssen en bracht dat z’n mondhoeken net genoeg omhoog om de frons boven z’n ogen iets extra’s mee te geven.
Louwes lijkt voortdurend deze bescheiden expressie te kunnen ontlokken aan haar modellen. Ze moet van nature vast als warm, wijs en vertrouwd overkomen. Of bescheiden met een ijzeren wil. Hoe zou het zijn om door haar gefotografeerd te worden?
Fotografie Annaleen Louwes