Niets aan
Vrouwen in totaal witte bodystockings, catsuits of bodysuits kom ik niet vaak tegen. Die zogenaamde totale ontkenning van je lijf. Daarom m’n verbazing over een meisje dat er zo bijliep, op de pont. Honderddertig jaar geleden ging dat er iets minder openbaar aan toe.
In een ondeugende uitgave uit 1895, “Le Panorama / Paris La Nuit”, staan portretten van danseressen, actrices en prostituees van de demi-monde die te zien waren in de Moulin Rouge, Le Casino de Paris en de Folies Bergère. Ook veel snorren en hoge hoeden.
“The demi-monde does not represent the crowd of courtesans, but the class of declassed women. It is divided from that of honest women by public scandal, and divided from that of the courtesans by money.” – Marlene Dumas.
In irisdruk komen in het boek droomachtige fantasieën over vrouwen voor. Foto’s van Léopold Reutlinger, ‘Professeur Stebbing’, Paul Nadar en Fèlix Nadar zelf, in zachte, verlopende tinten van blauw naar roze, of oranje naar grijs. Vierkleurendruk bestond nog niet.
Alles met circusachtige aankondigingen: ”Juliette Ferny dans la valse déshabillée!”. Of “Delinnières in “Les Coulisses de l’Olympia, ou l’art de préparer les tableaux vivants”. In vijf opeenvolgende foto’s met de climax in de cirkel. Ook te zien: “Diane Degaby dans le maillot de Vénus”, in een witte bodystocking. Maar door de vele retoucheringen in het boek lijkt het eerder of ze is dichtgeschilderd.
Helemaal bloot was taboe, overal hangt wel een lapje voor of over, de laatste sluier moest verdwijnen in jouw fantasie. Je krijgt wel een overzicht, maar ziet eigenlijk niets. Als dat niet opwindend genoeg was lag het aan jezelf. Niets aan te doen.