Menton
Was even weg. Een oud Kodak negatievenzakje bracht me naar Menton, en ineens reed ik over de Promenade du Soleil, richting San Remo. Langs het Musée Jean Cocteau! Het was wel even wringen langs die Streetviewwagen, maar ik had haast.
Soms heb ik de neiging om plaatsnamen een eigen cultuur toe te kennen. Als ik ‘Breda’ hoor krijg ik een ander gevoel als bij ‘Tiburg’. Er zit een aparte map in m’n hoofd voor Franse badplaatsen. Niet te verwarren met ouderwetse bad- en kuuroorden, zoals Locarno of Monte Carlo. Dat hoort in het submapje: ‘Vakanties van Opa en Oma’.
Het is ontstaan bij het logeren bij m’n grootouders. Eigenlijk verveelde ik me in een luxe omgeving en ging dus maar op ontdekking uit. In een afgeschoten ruimte op de vliering stonden hun koffers, beplakt met hotellabels uit verre landen. De plaatjes maakten het verlangen naar verre, onbekende oorden bijna ondraaglijk in die nauwe ruimte. Hoe zou het zijn om daar gemasseerd te worden voordat je aan het souper ging? Want geld zat! Morgen een rondvaart op het meer met een uitgebreide lunch. Je zou willen dat je mee had gekund. Als je die koffers openmaakte waren ze alleen maar leeg en roken naar mottenballen.
Tot ik in een voering een Kodakmapje tegen kwam dat afgestempeld was door de firma Chenier op de Promenade George V in Menton. Helaas, ook leeg. Koninklijke badplaats en kuuroord van Koningin Elizabeth, Keizerin van Oostenrijk en Queen Victoria. Als die het goed genoeg vonden, was het voor mijn opa een uitgemaakte zaak. Kennelijk hadden ze daar toen ook gelogeerd en foto’s bij de plaatselijke fotowinkel laten ontwikkelen.
Zou er nog iets over zijn van die grandeur? Daar kom je het snelste achter door een tripje met Google te maken. Drukke volgebouwde boulevards, veel verkeer op de benauwde promenades langs de zee. Costa Brava op z’n Frans. Wegwezen hier, al is het maar virtueel! Hoe zou het theatergebouw van het songfestival in San Remo er uit zien?
Met dank aan Google