Mendocino
Ik weet zeker dat hier spiegelgladde witmarmeren tegels op de vloer liggen, de kachel op 19 staat en het volume van Peter Gerhold’s orgel op huiskamersterkte is afgesteld. We horen de wat tragere, Duitse versie van ‘Mendocino’, oorspronkelijk een hit van het Sir Douglas Quintet uit Texas (1969).
Peter’s gezicht straalt uit dat het niet om zomaar deuntjes spelen gaat. Muziek is niet plezierig, maar een hindernis die je moet nemen, zoals alle grote muzikanten laten zien. Zijn rode hemd en die kussens zorgen voor wat warmte in deze koelcel. Ik probeer me voor te stellen hoe dat voelt, een orgel naast een bed. Even wachten tot hij z’n hoofd naar achteren trekt en je die koekoeksklok er ook nog op hebt. Past perfect bij dat sneeuwlandschap met die schijn van eeuwigheidswaarde van Bob Ross. Alles klopt.
In het Duits heeft 'Mendocino' een andere strekking. De zanger beklaagt zich dat hij dat meisje uit Mendocino maar niet terug kan vinden, iedere dag rijdt hij heen en weer. Niemand kent haar. Sir Douglas had het meer over “Fast talkin’ guys with strange red eyes, have put things in your head and started your mind to wonderin”.
Dit is Gerhold waarschijnlijk niet bekend of misschien heeft hij z’n leven gebeterd. Nu kijkt hij als een Jehova getuige die alles beter weet. Of het is de concentratie. Een voorloper van Joke Meijer uit Vlaardingen, die furore maakte met haar orgel tijdens de coronacrisis op Youtube. Je zet de ritmebox aan, stelt de echo in en bemoeit je alleen met de melodie. Geen frikbillen, alles binnen de lijntjes en het zal goedkomen.
Nu snel naar: “Der alte Jäger von Silbertanen Tal”, of toch “Ich kom heut Nacht mit Rosen zu dir”? Past wel bij die kussens en dat ijslandschap. Gezelli !