Mekanik Kommando
Als ik deze foto nu bekijk vraag ik me af of ik me toen ook maar iets heb aangetrokken van het soort muziek dat Mekanik Kommando maakte. Ik ken die nu nog niet.
Ik vond de fotografie belangrijker. Hoe zet je een groepje mensen bij elkaar, zonder een elftalgevoel. Die bandjes waren oefenmateriaal. Als de foto goed was hadden zij er ook baat bij. Mekanik Kommando had haar oefenruimte in een gekraakte parapluiefabriek in Nijmegen. Dat klonk goed, wel oppassen voor het cliché van een oude industriële omgeving.
Hier allemaal niet het geval. Anonieme lege kantoorruimtes in neonlicht, passend bij deze ‘blank generation’ met rare groepsnamen. Het daglicht kwam binnen door hoge vensters, zodat de voormalige werknemers niet afgeleid konden worden.
Na de voordeur, de tuin en een gedeelte van een ruiterstandbeeld om de hoek, terug naar binnen. Binnen had ik een leeg lokaal met een mooi bovenlicht ontdekt. In de hoek is een deur uit de omlijsting gehaald en op de grond gelegd. Door de opening komt een bak zonlicht naar binnen.
Maar het beste is een lange lat die schuin omhoog tegen de muur aan staat. Ik zie er meteen een zonnestraal in en vraag de groep op de grond te gaan zitten. Nu kan ik het zonlicht beheersen door hun hoofden als tegenvormen te gebruiken. Overstraling gaat de omtrek dan wel vervormen, het wordt een oefening in het openhouden van het donker (broek jongen op rechts), en het licht op het trio links van me. Als bonus krijg je onder de lat bandlid nummer vijf. Ik wacht even af tot alle koppen in de uiterste hoeken contact met elkaar hebben en ik heb waar ik voor kwam.