Meiden, Bootjes & Pizza
Op de brug over het Zuider Amstelkanaal zit een goed draaiende pizzeria. Herfst 1992 bestelde ik er een Cipolla. Ui, kaas en tomaat. Simpeler kan het niet. Nog steeds m’n favoriet.
Aan het water hebben ze een extra toegang: ‘Pizza bestellen hier bellen’. Erg aantrekkelijk voor mensen die rond zeven uur hongerig zijn geworden van uitputtende tochten door de Amsterdamse grachten. Vroeger betekende hier bellen, hier aanbellen. Nu bel je vanaf je bootje. Hoeveel wachtenden er voor je zijn merk je pas als je aan wil meeren. Dat kan soms vijf rijen dik zijn. Prinsengracht concerten achterna.
Het ziet er spectaculair uit, ik zag gisteren een jong echtpaar zich op de oever in stoeltjes nestelen om het allemaal maar mee te maken. Natuurlijk krijgen naast de bootjes, ook de opvarenden veel aandacht. Schaars geklede meiden en ontblote jonge heldenborsten in veel te grote sloepen varen op en af. Zwaar motorgeronk bij het wegvaren en de enthousiaste uithalen onder de brug ernaast verhogen het plezier.
Als buurtbewoner word je het ook wel eens zat, iedere dag koninginnedag. Denk aan Venetië. Er is maar één methode om dit ongenoegen bij mij te stoppen. Wachten tot het hutje mutje ligt, er een schip met iemand in bikini bij ligt en de lichtverdeling de hoofd van de bijzaken laat scheiden. En dan alles met een telelens flink in elkaar drukken.
Het helpt niet, vanavond zijn ze er weer. Het blijft warm.