Maandagmorgen in de Pienemanstraat
24/02, 11.27 uur
Dus dan maar de stoute schoenen aangetrokken en de twee mannen benaderd die veertien dagen geleden onze stoep opnieuw hebben betegeld en het fietsenrek teruggeplaatst. (zie blog 473)
Ze deden het met z’n tweeën. De man in de overall had de leiding. In een bloedtempo werden de stoeptegels van een pallet getild en in één zwaai doorgegooid naar de jongere man die ze strak tegen elkaar op het zand legde. Het leek ze moeiteloos af te gaan. Maar je kon zien dat deze acrobatische act tot het uiterste was beproefd en toegepast. Lenigheid en efficiëntie op z’n mooist.
Omdat ze vlak tegenover elkaar stonden was de spanningsboog kort. Zo’n tegel hing een fractie van een seconde in de lucht. Ik wilde dat moment vasthouden. Maar met m’n slechte timing moest ik toch nog drie foto’s maken. Ik moest niet letterlijk wachten tot de steen z’n handen had verlaten, maar tegen m’n gevoel in afdrukken als hij z’n zwaai inzette. M’n toestel heeft wat bedenktijd nodig.
Zo maagdelijk heb ik mijn fietsenrek nog nooit gezien. Ik wilde ze bedanken en heb een mailadres gekregen.