Maagdelijk
Ik kan me niet herinneren waar dit gemaakt is. Is het wel een foto van mij? Was ik ooit in de buurt van zoveel zachtheid? Heeft dit ooit bestaan? En wat zit er onder deze dikke donsdekens?
Buiten de zachte vormen vind ik het licht ook ongelofelijk. Of de eenvoud van de blauw-grijstinten in zoveel variaties. Het zou een aquarel kunnen zijn. Er is ook een overeenkomst met hete zandheuvels in de Sahara. Of het gevoel dat je de eerste bent die dit maagdelijke landschap mag betreden. Zijn dit heuvels of is dit lijfelijk? Hoe groot zou het zijn?
Ik word naar binnen gezogen door de aantrekkelijkheid van dit beeld en weer buitengesloten door m'n vragen. Waarom kan ik mijn ogen er niet van afhouden? Ik zoek antwoorden. Is het echt een landschap of gewoon een ondergesneeuwde parkeerplaats? Is dit het eerste wat je ziet als je ‘s ochtends in een skihut uit je raam kijkt?