La mort des saisons
Ik dacht meteen aan die titel toen ik deze foto’s nam. Maar waar kwam dat vandaan? In de verte hoorde ik een liedje van Charles Aznavour. Ging dat niet over dat het triest was in Venetië? Maar wat had dat, “J’ai deux bouteilles de vrai Muscadet” daar mee te maken? Daarna daalde de melodie: 'ta da - ta da - dadam'.
Meer wist ik niet, maar dat zinnetje over die flessen bleef maar doorzeuren. Omdat er enig trots uit sprak en dan die Muscadet. Wijn voor beginners. Er zat verloren hoop in, Charles had het over z’n eerste verliefdheid. Dat ging diep, je hoorde het aan die extra tragiek in z’n stem. Ik stelde me een strandtenthouder voor over een verloren seizoen, of een souvenirverkoper die de schepnetten voor volgend jaar weer opbergt.
Dan herhaalt die melodie zich: ‘ta da - ta da - dadam’, om weer verder te gaan met de eenzaamheid, na het afbreken van al dat geluk. Ik kijk er, 'Charles Aznavour Chante en - Multiphonie Steréo - Album no 2' op na. Die titel “Trousse - Chemise” trekt m’n aandacht, omdat ze niets blootgeeft over de inhoud, wat bij Aznavour niet zo vaak voorkomt. Vandaar misschien? Dat is ‘m.
Om een verbrokkeld, lekker smartelijk beeld te schetsen laat ik de computer een Nederlandse vertaling geven die er niet om liegt:
“Il pleut sur la plage des mortes saisons
Het regent op het strand van de dode seizoenen
On coupe le bois, le bois de la cage
We hakken het hout, het hout van de kooi
Où mon cœur trop sage était en prison”
Waar mijn te wijze hart in de gevangenis zat
Doek.