Kodak Cadeau
Ik had toch duidelijk m’n bedoelingen met het kopje ”Kodak Kado”, maar de automatische spellingscontrole besliste meteen anders. De verwijzing naar dit reclamespotje voor ‘Kodak Instamatic’ (1971) van Van Kooten en De Bie vervalt hierbij.
Als ik even later de scan van een Kodak ontwikkelzakje in ‘Finder’ wil dupliceren, krijg ik weer iets anders te zien. Hij vertaalt het naar een placemat met licht verlopende tinten. Ergens in me zingt het zachtjes: ‘The Lunatics have taken over the Asylum’ (Fun Boys Three, 1982). De kleuromvang is een verloop van volgeel tot bleek beige. En het rood van Kodak heeft nooit bestaan.
Eigenlijk wilde ik het alleen maar hebben over de wonderbaarlijke terugkeer van deze retourenveloppe. Het wonder van het weggooiproduct dat terugkwam. Vroeger zelf vaak gebruikt. Diafilm ging naar een ontwikkelcentrale. En Kodachrome kon alleen terug naar Kodak. Bij aankoop kreeg je er deze enveloppe bij, die dan naar ‘Duitsland’ moest.
Het verbaasde me iedere keer dat je een filmcontainer in zo’n plat zakje kreeg. Als dat maar niet openbarstte, dat dun metalen sluitlipje stelde echt niks voor. Zo was je zorgvuldig geschoten materiaal wel erg gemakkelijk voor anderen toegankelijk.
Maar ik heb alles altijd keurig en volledig teruggekregen.
In dit voorbeeld heeft ‘cliënt Verlaat’ het naar de fotowinkel terug laten sturen. Dat ‘Foto Sunset’ bestaat niet meer. Als ik die zoekterm op Google gebruik krijg ik veel foto’s van de ondergaande zon in Amsterdam. Zij weten het ook weer beter.