Jim van der Woude 1948 - 2023
Dit is 1979. Jim opent “Zie de Mannen Vallen”, van Hauser Orkater in Shaffy. Hij komt van rechts het toneel op en sleurt twee grote gewichten met zich mee. Iedere pols trekt kilo’s lood over de grond. Hij struikelt af en toe, maar probeert al slepend voortgang te maken met dit zwaar en nutteloos werk waar geen einde aan kan komen.
Totdat hij tegen een witte lijn opbotst. Het blijkt een elastiek te zijn dat over de hele toneelvloer is gespannen en die iedere doorgang belemmert. Geluidsman Dicky Schuttel heeft er contactmicrofoons aan vastgemaakt zodat iedere aanraking door de zaal knalt. Na wat voorzichtige verkenningen waarbij het elastiek langs zijn oogleden schuurt of zijn neus platdrukt, wil hij zich bevrijden van deze kwelling, maar door het wegdraaien met zijn hoofd raakt hij verstrikt in het koord. Krampachtig probeert hij zich los te wrikken totdat hij zichzelf bijna wurgt.
Zie: “Zie de mannen vallen”, op YouTube. Tussen 00’.30” - 04’.51” zit de elastiekscene, en op 41’.27” - 47’.05”, zijn “magische vierkante ramen” act.
Ik heb de tragiek en de waaghalzerij van een mimespeler/acrobaat nog nooit zo sterk beleefd als in deze twee nummers. Wanneer wordt ‘pijnlijk’ komisch? En hoeveel komedie laat de acteur nog toe? Bij Jim bleef er altijd iets van tragiek hangen. Schrijnend, zoals het leven zelf.
Foto's Fran van der Hoeven