Illusies
Het valt niet mee om zomaar een ongefilterde glimp van het paradijs op te vangen. Bij IKEA komen ze aardig in de buurt. Langs een zorgvuldig uitgestippelde route zijn kleine woonsituaties nagebootst. Je mag overal aanzitten, het is alsof je hier kind aan huis bent.
Omdat dit warenhuis in een gesloten doos is gehuisvest, moet overal kunstmatig licht worden gebruikt. Ze doen het gespreid, in kleine concentraties. Op iedere plek een huiselijk gevoel. Dat je hier zelf zo zou kunnen wonen, wordt versterkt door overal boeken, handdoeken en kussens te laten slingeren alsof de echte bewoner net even boodschappen is gaan doen. Mijn neiging om even een paar van deze boeken te ‘lenen’, wordt verhinderd doordat ze natuurlijk in het Zweeds zijn.
Naast iedere toegang tot een interieur staat de oppervlakte aangegeven. Bij voorkeur rond de twintig vierkante meter. De 1 persoons-ruimte hier combineert “werk en passie’’, een keuken en een wijnhoekje, in de ‘Alberdingk Thijmstraat’.
Het lijkt alsof je op de derde etage van een grachtenpand bent. Vreemd, om zo’n pronkkamer aan de gracht als keuken te gebruiken. De balans tussen de intensiteit van het licht binnen en buiten is uit balans. Bovendien hebben de inrichters het onmogelijk gemaakt om je ogen er op scherp te stellen door een onscherpe afbeelding achter de ramen te plakken. Prachtig licht en op een acceptabele afstand ingesteld, maar toch een denkfout. Ik kan m’n ogen niet instellen als diafragma's.
Het wereldbeeld is niet scherp tot een bepaalde grens. Als ik zo zachtjes gedwongen wordt me alleen op de koopwaar te concentreren, is dat begrijpelijk. Maar het botst met de vrijheid die je eerder in de winkel ondervond.