Heeft ooit bestaan
Over het vrije gebruik van openbare ruimte voor de hedendaagse fotograaf. Er hebben zich altijd mensen bemoeid met m’n werk als ik op straat bezig was. Dit is Amsterdam!
In het analoge tijdperk ging het dan over dingen die je niet kon zien en lastig waren uit te leggen. Door je voorkomen, het verhaal en de intelligentie van zo’n geïnteresseerde was het altijd wel mogelijk tot een bevredigende oplossing te komen voor het raadselachtige gedrag en werk van een straatfotograaf.
Misschien komt het ook doordat ik niet meer zo nodig hoef, of dat ik het wel een beetje heb gehad met mensen die over alles iets weten, of de terechte bezorgdheid van vrouwen als er een vreemdeling ze op straat staat te fotograferen. Dat het nog steeds vrij staat in dit land om op de openbare weg te fotograferen valt niet meer uit te leggen. Als je geen toestemming hebt ben je verdacht en wordt je gedwongen te laten zien wat je hebt gemaakt, waarna het verwijderd moet worden. Anders bellen we de politie.
Ik heb deze foto’s niet in eerste instantie gemaakt omdat er kinderen op te zien zijn. Het hadden ook volwassenen kunnen zijn. Het ging me eigenlijk om toneel in het openbaar. Zie je niet vaak. Het had ook een poppenkastvoorstelling mogen wezen. Is alleen wat lastiger vast te leggen. Hier kijk je dwars door de voorstelling naar de reactie van het publiek en de magie van het geloof in onze onbeperkte fantasie. Ondanks dat sommige ouders en begeleiders hun wenkbrauwen fronsten toen ik daar bezig was.