Govert Flinck
M’n leven is verdeeld in tijdvakken, gekoppeld aan de huizen waar ik heb gewoond. Dit is uit de Govert Flinckstraatperiode. De zeventiger jaren in de Pijp in Amsterdam. Arbeidersbuurt, lage huren, slecht onderhoud, krakers en een overheid die zich op afstand hield. Benarde toekomst. We redden ons zelf wel.
Schuin onder me zat een kleine garage, naast een nieuw studiootje van een grafisch ontwerper. Typisch voor een wijk in ontwikkeling. Als de oorspronkelijke bewoners/gebruikers zijn vertrokken, wordt de buurt interessant voor kunstenaars. Voorlopers waren de voormalige textielateliers en slachthuizen in New York, die in ‘lofts’ veranderden. Of de kraakbeweging op Kattenburg in de vroege zestiger jaren. Er was toen nog wat mogelijk.
Dat alles kwam samen in deze foto, omdat er voor mij gevaar, status en de wens om weg te komen in zit. En de toegenomen welvaart, als je denkt aan de Benelli's en Ducati's uit de vijftiger jaren. Buikschuivers die 's zaterdagavonds knetterend de Langestraat in Alkmaar op en neer reden, omdat er niks te doen was. Dit is twintig jaar later, nu zijn het Zündapps en Kreidlers. Nog steeds buddyseats, maar de broekspijpen zijn wat wijder en een helm is verplicht. En je kan veel harder.
Ook werkte het statusverhogend als je je helm of spatborden liet verchromen. Dezelfde trend als in de vijftiger jaren de bumpers van Amerikaanse auto's. In "It's nice to go travelling" zingt Sinatra over de nieuwste auto’s als: "the latest flivver, that's simply drippin' with chrome". Ik denk dat die jongen in het midden daar adresjes voor had. Hij werkte in die garage daarachter en heeft mij nooit aangekeken. Te trots.