Frictie
Je staat op een filmset, hartje augustus. Het is erg warm, maar om je heen zie je overal sneeuw op de stoep liggen. Eigenlijk heel fijn gemalen glas. Je weet het maar het voelt toch anders.
Opeens realiseerde ik me dat wat ik zag, niet voelde. Je ziet iets dat voor ’kou’ staat, maar mijn huid voelde warmte. Scheiding van lichaam en geest. Daarna moest ik steeds weer even onderzoeken welke stemming de juiste was. Of het wel klopte. Bij deze foto heb ik dat ook. Steeds weer opnieuw bekijken of ik me niet vergist heb.
We zien wat we willen zien, gebaseerd op wat we eerder hebben gezien en hebben opgestoken. Misschien zit er nog ergens een andere waarheid onder. In zijn ‘Uhrformen der Kunst’, het fotoboek van Karl Blossfelt uit 1928, is te zien hoe plantenvormen dezelfde sculpturale vormen hebben als de mensheid in haar eigen scheppingen hanteert. Onbewust (?) hebben die twee oervormen los van elkaar bestaan, totdat Blossfelt het verband liet zien.
Een tweepotige wortel uit de biologische winkel had de potentie om als modderfiguur te kunnen optreden. Je kijkt en je verwondert je iedere keer weer. Zo hoort het in de fotografie.