Foto's voor onderweg 1
Soms vraag ik me af of dit soort beelden eigenlijk niet te makkelijk te maken zijn. Of heb ik er al zoveel gemaakt dat het niet zo ingewikkeld meer is? Waarom moet ik zo nodig herhalen wat er al is? Ook al is het net even anders? Of net niet wat er bedoeld wordt?
Ik kan het niet laten. Er is die menging tussen de realiteit en een visie. En de afbeeldingen op bouwplaatsen, die steeds beter en gedetailleerder worden. Voor deze moest ik even afstappen. Wat een fantastische montagefoto. Tekeningen of animaties die foto’s worden. Een haarscherpe blik uit de toekomst van 2022.
Eerst lijkt het of je hier naar een gebouw onder water kijkt. Rimpelingen op het oppervlak die een ruitenstructuur vervormen, zoals op de zwembadschilderijen van David Hockney. Een schuimgevel waar met een koksbrandertje een bruin randje aan gebrand werd, zoals bij meringues. Eigenlijk is het een keurige toren met rare, organisch aandoende randjes. Hoe je op sommige balcons zonder zeeziekte naar het verkeer beneden je kunt kijken, is een raadsel.
Totdat je bedenkt dat het in het geheel er zo uit mag zien, maar dat dit niet voor de individule flats zo is. Het licht was ideaal, alles in helder daglicht en het gebouw in een stralende zon. Alsof wij hier beneden maar sukkels waren. Ik wilde er gewone mensen aan voorbij laten gaan, alsof het doodnormaal leek. Gelukkig dat er iemand ‘Quartz’ in de lucht heeft geschreven anders zou je het allemaal echt geloven.
Architect: Studio Gang Chicago, co-architect Rijnboutt