Fonofotografie 55
Ik ben deze serie ooit begonnen om de fotografen die het karakter van LP hoezen bepalen, bekender te maken. Ook al staan hun namen altijd in kleine lettertjes ergens achteraan op de hoes.
Er zit een soort code in m’n geheugen die waarschuwt of een hoes interessant genoeg is om verder te bekijken. Dat zijn meestal officiële variaties op bestaande hoezen, en soms zelfgemaakte versies. Bij klassieke muziek krijgt iedere nieuwe uitvoering van hetzelfde stuk een andere hoes; variaties op een thema. Er zijn Beatlefans die van ieder album alle verschillende persingen per land verzamelen, omdat ze er anders uitzien. “Quatre garçons dans le vent” klinkt iets exotischer dan “A Hard Day’s Night”.
Deze CD zal niet op hun lijstjes voorkomen. De besmeurde jewelcase (opbergdoosje), de vage foto, een spelfout, foutieve naamsvermelding en het ontbreken van een inhoudsopgave; we zijn betere info gewend. Toch is er geprobeerd om het er zo officieel mogelijk uit te laten zien. Omdat het voor persoonlijk gebruik is doen alle tekortkomingen er dan niet toe. Mensen kennen hun gebreken.
Volgens de beste Beatles-researcher Piet Schreuders, is de foto uit 1963 en gemaakt door Terence Spencer. The Beatles droegen toen witte overhemden en stropdassen, na de motorjacks en zwarte coltruien, een volgende poging tot acceptatie. Ik denk dat Spencer meer wilde dan de gewone groepsfoto en ze gevraagd heeft om wat opwinding in beeld.
Wat je ziet zijn vier wilde kapsels en rare gezichtsuitdrukkingen. Opvallend is de stand van hun onderlippen, alsof ze allemaal de “S” van “Twist and Shout” zingen. McCartney en Harrison gebruikten toen dezelfde microfoon en zongen net zo schuddebollend het refrein van dat liedje om samen met hun fans de opwinding te vergroten.
Jammergenoeg is deze CD door vernieuwde techniek, niet meer te beluisteren.