Fashion in Kyoto 1
Gevonden, in de straatboekenkast op de Planciusstraat, een Taschen bijbel (736 pag.) uit 2002, over “Fashion, The Collection of the Kyoto Costume Institute”.
Het boek is een catalogus, heeft 500 foto’s en begint met: “Corset c.1580 – 1600 French”. De laatste foto komt uit 1999: “A - POC QUEEN” van Issey Miyake. Er werkten acht fotografen aan dit boek, allemaal Japanners natuurlijk. Echte lichtkunstenaars.
Links: “Anonymus Hat 1900’s”, rechts Vivienne Westwood’s, “Jacket, Bodice, Short Pants, Pants and Garters Autumn/Winter 1997”. Veel aandacht voor details als stoffen, borduursels, lingerie en andere accessoires.
Alles is te zien op paspoppen, voor iedere periode aangepast. Ook de drapering van de kleding heeft die perfectie met bijpassend licht, waardoor de stofuitdrukking optimaal is. Je kunt meteen zien hoe de kraag van Vivienne Westwood’s jasje om je nek zou aanvoelen; gladjes, open, opstandig en vorstelijk. Het koude zachte licht is hier ideaal voor de plooien, maar is gericht op de voorkant van haar creatie, de zijstukken moeten in de schaduw blijven en toch niet dichtlopen.
Die variatie in lichtspreiding zag ik voor het eerst bij Irving Penn in zijn eerste boek over Issey Myake uit 1988. Oorspronkelijk kwam deze techniek uit de filmsterrenfotografie van de dertiger jaren (George Hurrell!), maar nu met modernere spots en wat grilliger. Op de ‘onaffe’ kleding van Miyake versterken schaduwen de monumentaliteit van zijn ontwerpen. Ook in Penn’s portretten uit die tijd zit die theatrale verlichting.
Bij zo’n negentiende eeuwse hoed met die imposante struisvogelveer laten ze het licht van boven prachtig verlopen, waardoor de wolligheid geaccentueerd word. De slagschaduw die daardoor ontstaat versterkt de silhouetvorming van het hoofd en laat tegelijk de verfijnde details op de jurk net genoeg uitkomen. Had ik dit maar mogen maken.
Wat een perfectie, ik krijg er geen genoeg van.