En masse
De herhaling, of de massa zal altijd indrukwekkend blijven. Alsof 1x niet genoeg is. Doet meteen denken aan steeds dezelfde reclameboodschappen, het dancepubliek, voetbalwedstrijden en massademonstraties. Dingen waar je liever niets mee te maken wilt hebben. Teveel is echt te veel.
Daarnaast is er het unieke van een voorwerp of onderwerp. Walter Benjamin schreef in ‘Het kunstwerk in het tijdperk van zijn technische reproduceerbaarheid’, dat er door herhaling verlies ontstaat in intrinsieke waarde. Dat zou betrekking kunnen hebben op deze foto. Maar ik keek meer naar de symbolische betekenis van het ‘in hokjes opslaan’ in een massa.
Het leek me heel benauwd maar ook geborgen. En je kunt rustiger kijken naar ieder individueel paar, je voorstellen dat ze toch van elkaar verschillen doordat ze steeds iets anders staan opgesteld. Zouden ze elkaar kunnen horen? Staan ze te wachten tot zij ook aan de beurt zijn? Zijn het liftkooien? Is er een band met het existentialisme?
Als je ieder paar van dichtbij bekijkt zie je verschillen, ook al zijn het dezelfde basisfiguurtjes. Ogen en wenkbrauwen zijn zo verfijnd aangebracht, dat moet handwerk zijn. Maar over de rest van het uiterlijk heb ik m’n twijfels. Teveel jongetjesachtig. Alsof je dit niet helemaal serieus hoeft te nemen. De heterostellen uit dezelfde productie doen misschien wel rare dingen met elkaar, zoals hier de bruid scheel laten kijken als ze achterover hangt tijdens het dansen, maar ze zien er wel volwassener uit.
De gedachte aan massatrouwerijen zoals Mr. Moon ze organiseert in Zuid Korea, ligt om de hoek. Zijn dat fake trouwerijen? Propaganda? Een ander gevoel voor collectiviteit of westerse argwaan? Toch zijn we niet te beroerd om het hier op een taart te zetten. Handel is handel.