Eindelijk
Gisteren voor het eerst weer gezien dat het voorjaar er nou toch echt aan zit te komen. Ik zie de wilg als een danser in luchtig gewaad over het gras aan komen schrijden. Ik herinner me de voorjaarsschoonmaak van vorig jaar. Nieuwe kansen. Schone lei. De schaduwen blijven grijs, zelfs het licht is lichter.
In het assortiment van stockbureaus zal de lentefoto nooit ontbreken. Jonge eendjes, springende lammetjes of de Keukenhof, de mensheid is toe aan onschuldige vernieuwing en verlossing. De foto’s hoeven zelfs niet actueel te zijn, die van vorig jaar zien er toch hetzelfde uit. Even die sensatie dat alles zo fris en groen zal blijven. Weten we dit over een maand nog? Deze keer is het vast anders. Ik zie een duif een twijgje op pikken en naar een nis onder de brug toe vliegen. De buurman met een spuitfles Glassex voor z’n ramen staan. Je kunt weer zonder jas naar buiten.
Johnny Jordaan zei het al: “Amsterdammers dat zijn andere Nederlanders, als de zon maar schijnt, dan zijn ze blij."