Detail
Ik ging er bijna aan voorbij. Zo strategisch had het zich opgesteld. En door de doorzichtbaarheid, bijna onzichtbaar. Dit flesje wilde anoniem blijven. Ik moest me tussen een bestelwagen en de muur wringen om een foto te kunnen maken.
Als je jarenlang bezig bent geweest met het zoeken naar het bijzondere detail in een omgeving, raak je dat nooit meer kwijt. Ik heb er meer plezier dan last van, al wordt het soms wat al te voorspelbaar. Zou je willen dat je eens om je heen kon kijken zonder zo’n determinerende blik. Niet altijd bezig zijn met het direct opvallende, voor de hand liggende. Algemener/neutraler fotograferen. En toch de aandacht weten vast te houden.
Ik probeerde me voor te stellen hoe het daar terecht was gekomen. Zo zorgvuldig net voor de hoek geplaatst. Ik zou het hebben gedaan om een zekere orde en evenwicht in stand te houden. Doen alsof dit flesje een verrijking voor deze hoek is. Even je schoenveter vast maken na de laatste slok, niemand te zien en hup.
Je verdekt opstellen. Af en toe even om de hoek kijken of het gevaar al is geweken. De manier om sluipschutters uiteindelijk onschadelijk te maken. Ieder moment kan je aan flarden worden geschoten.
Dit is het laatste dat een voorbijganger zal zien voordat hij de hoek om gaat. Rustig maar, alles is uit het zicht. Die fles ligt achter me, het verleden bestaat niet meer.