Blijde verwachting
De uitgever had me in een briefing duidelijk gemaakt dat het nieuwe boek van Jaap Scholten ging over een jongen die z’n broer kwijt was geraakt. Ik zag een splitsing in de tijd. Voor en na dat moment. Of ik een coverfoto wilde maken.
Eerst de onschuld, dan het besef van dit niet weten, en uiteindelijk de overgave. Dat moest je ervaren als je dat boek voor het eerst zag. Ik wilde zoveel mogelijk wit in die foto. Mijn neef Zeno zou poseren, een paar vriendjes moesten zich achter in beeld ophouden. Op naar de Haarlemmer Hout. Behalve een reflector in hard zonlicht, heb ik ook nog ingeflitst, om het droomachtige te benadrukken. Je kunt niet meer zien waar het licht vandaan komt. Slaapwandelt deze blindeman of zit er een plexiglas scherm tussen hem en de werkelijkheid? Op de tast of geeft hij zich over?
In de doka een zwarte rand toegevoegd, alsof er een oude camera met lichtlek is gebruikt. De donkere linkerbovenhoek suggereert vignettering (zonnekap te klein voor de gebruikte lens). Om de scheiding tussen de realiteit (Zeno) en de droom (achtergrond) te vergroten heb ik de lens in m’n vergroter tijdens het belichten even beasemd, terwijl ik Zeno bedekt hield. De suggestie van een ver grijs verleden. De foto is nooit gebruikt. De vrouw van de schrijver vond het niks, volgens de uitgeverij.
In hun Nieuwjaarswens vertelden Zeno en Mies dat ze in blijde verwachting zijn.