Avati
Uit het boekenhuisje aan de Amstelkade. Meegenomen omdat ik net in ‘Het teken van de Dood’ over Moravia en zijn bezoek aan Jan Wolkers op Texel had gelezen. Kan geen toeval zijn. Maar eigenlijk om de James Avati-cover en de foto achterop.
Deze Signetuitgave komt uit maart 1952 en is de tweede druk. Het zijn de hoogtijdagen van de gevaarlijke vrouwen. In films, de reclames en op de boekomslagen. “Was She Good - or Was She Bad?” staat er op de cover. Die trend was al voor de oorlog merkbaar, maar werd nu ook gebruikt als waarschuwing en verleidingsfactor.
In het definitieve boek over James Avati van Piet Schreuders en Kenneth Fulton (010 Publishers) staat dat Avati voor de herdruk van 1958 het interieur achter haar heeft weggeschilderd. Schaamden de illustrator of de uitgevers zich voor de schamele, rommelige inboedel? Komt ze teveel over als een slordige sloerie, een verwarde vrouw? Zo moeten Amerikaanse soldaten tijdens de oorlog Italiaanse vrouwen hebben ervaren, volgens de uitgevers. Of Avati wilde een breuk met het verleden.
Hij werkte meestal naar foto’s. In zijn studio construeerde hij met vrienden of familie, voorstellingen die bijna letterlijk werden nageschilderd. Ik weet niet of het voor meer Signetuitgaves gold, maar voor ‘The Woman of Rome’, staat op de achterkant ook de foto van het model dat Avati gebruikte.
Je ziet de verschillen in kleine, maar belangrijke details. Op de cover houdt ‘The Woman’ haar rechterarm op haar rug, op de foto staat die in haar zij en komt wat zelfbewuster over. Haar linkerhand hield oorspronkelijk een ronde vorm vast, te zien aan de kromming van haar vingers, op de boekcover zoekt de hand houvast aan de rug van een stoel. Onzekerheid en houvast. Haar gezichtsuitdrukking is er wat schamperder op geworden, een vrouw die wat heeft meegemaakt. Ben benieuwd.