Air
Hoort die zilvertape nou bij die oorspronkelijke letter en waarom is die niet wit gespoten? Het maakt wel een deftige indruk. Zoals de slobkousen van m’n grootvader. Een soort vilten sokken, zonder zool, die je over je schoenen droeg tegen het vuil en de regen. Populair in het begin van de 19e eeuw. Ik vond dat hij dan wel erg deftig deed. Witte waren het chiquest, Dagobert Duck droeg ze.
De omlijning maakt deze letter ook dikker. Daardoor wordt het een voorname letter. Welke status heeft een letter eigenlijk? Bij deze R denk ik meteen aan revolutie. Als de ondergrond blauw was gekleurd had ik dat niet gehad. Dan zou het meer als ‘Royal’ aanvoelen. En zou je kunnen horen hoe hij door een bekakte uitspraak de schijn van voornaamheid zou krijgen en vleugels kreeg; een R met een air.
Mooie beschadigingen, dit bord heeft een geschiedenis. Verfresten en roestige gaten uit andere tijden. Een invalide met eergevoel. De kromming van de tape in de buitenbocht is regelmatiger dan in de binnenste. Kerfjes in de rand zorgen dat de tape kan buigen, maar de binnenbocht is daar net te krap voor. Een ander ongemak is de incongruentie van beide benen. De stok staat scheef ten opzichte van het schuine been. De versmalling van het bovenste deel van de stok zorgt daarvoor en de scheve overgang naar het been maakt het erger.
Alle hooggehouden deftigheid ten spijt, deze letter is op de vlucht gefotografeerd. Ik kan hem nergens meer terug vinden in m’n bestanden, weet niet wanneer ik ‘m tegenkwam of waar dat was. Het is vast de R van Remember.