Afstand houden
Door het kijken van detail naar detail ontstaat uiteindelijk een allesomvattend idee. Dit hoekje in het Mittelmosel museum in Traben-Trarbach ging over geschiedenis.
Ik tel acht van die details. Er is het witte koord dat dwingt tot eerbiedig afstand houden. Dan de sierlijk gebogen rugleuning met een bekleding van Napoleontische motieven en een geschilderd achtergronddoek van een natuurtafereel met papieren pleisters, een deftige deurlijst waar het witte koord aan vastzit en die toegang geeft tot een volgend vertrek, waar een dressoir onder een geschilderd portret van Goethe staat.
Dit alles zou er op kunnen wijzen dat er hier ooit een moordaanslag op de beroemde Duitse schrijver, dichter, filosoof, wetenschapper en staatsman is gepleegd. Na tweehonderd jaar zijn de bloederige resten dan wel verwijderd, maar de kogelgaten zitten er nog. Natuurlijk zijn de echte kogels verwijderd voor het labaratorium onderzoek. Men is er nog steeds niet achter of de moordenaar met links of rechts geschoten heeft. In Wikipedia is daar niets van terug te vinden, waarschijnlijk wacht men de resultaten van het onderzoek af.
Het doet denken aan de trap van het Prinsenhof in Delft, waar een kader is aangebracht rondom kogelgaten in de muur die de aanslag op Willem van Oranje doen herinneren. De tekst erboven: ”Hieronder staen de Teykenen der Koogelendaer meede Prins Willem van Orange is Doorschoten op 10 Iuly Anno 1584”. Het ziet er heel authentiek uit, maar deze tekst is later aangebracht. Zo werd het Nederlands niet geschreven in 1584. En de geliefde Vader des Vaderlands was hij nog lang niet. Dit is later aangebracht. Je kijkt naar een tekst die weer een andere tekst in zich heeft, een literair Droste effect.