A Hidden Life
Een raadsel, die tekst en dit beeld. Het vliegt voorbij; ik zet het even stil. Die karige titel, het blijft een cliffhanger. Achter dat woord ‘Hidden’ zitten veel betekenissen en bedoelingen. Alsof je aan een sprookje begint.
“Er was eens”. “Life” maakt het nog mysterieuzer. Wat is er dan levenslang onder dit dichte gewas verstopt? Het beeld is panoramisch, je kunt het niet in één keer overzien. Als je naar de tekst kijkt blijft er veel ruimte aan de randen over. De lichte bolling van dit landschap roept een globegevoel op. Als dit het begin is van een universeel verhaal, dan zal de onderste steen bovenkomen.
Deze afsnede werkt verstikkend. Een panorama van een berglandschap hoor je zo niet te verminken. Een bergtop verwijderen en kiezen voor een groen groen knollenland moet opzet zijn, vluchten is onmogelijk. Je ziet Gary Grant schuilen voor het sproeivliegtuigje.
Een toren en werkende mensen op het land doen denken aan de Middeleeuwen. Het echte leven; zwaar en nijver werk in het aangezicht des Heren. De gebroeders Limburg, schilderden het getijdenboek ‘Les Très Riches Heures du Duc de Berry’ tussen 1413 en 1416.
De enige afleiding in dit strenge landschap is dat torentje op de horizon. Puur functioneel, geen overdaad. Duits? Oostenrijks? Alleen voor zon- en feestdagen en het aangeven van de uren. Maar het ziet ook alles, houdt controle. God ziet U.
Dit beeld gaat over iets fundamenteels, de spanning tussen de buitenwereld en het benauwende leven in een kleine gemeenschap.
Het is het openingsbeeld van de film: ‘A Hidden Life’ van Terence Malik uit 2019.